«Μην πας στις λάσπες, θα λερωθείς!», «Μην σκαρφαλώνεις στο δέντρο, θα χτυπήσεις!»… Με αυτά και πλήθος άλλα τέτοιου είδους παραγγέλματα μεγαλώσαμε οι περισσότεροι και μεγαλώνουμε και τα παιδιά μας.
Οι εκπαιδευτικοί ενός δημοτικού σχολείου στο Χόμπαρτ, έρχονται να ανατρέψουν αυτή την τακτική της υπερπροστασίας που κρατά τα παιδιά μακριά από τους εξωτερικούς χώρους και αποστειρωμένα γενικώς.
Μια φορά την εβδομάδα, λοιπόν, σε αυτό το σχολείο της νοτιότερης πολιτειακής πρωτεύουσας της Αυστραλίας, οι μαθητές διασκεδάζουν παίζοντας κάθε είδους παιχνίδια σε έναν ειδικό λάκκο γεμάτο λάσπη.
Σύμφωνα με τη νηπιαγωγό Leearna Downham, το σκεπτικό αυτής της εκπαιδευτικής δράσης είναι η επιστροφή στα βασικά. Η ίδια πιστεύει ότι το παιχνίδι έξω, στον ανοιχτό χώρο, είναι κάτι περισσότερο από το λέρωμα. Είναι μια ευκαιρία για τα παιδιά να καλλιεργήσουν τη δημιουργικότητα και την ικανότητά τους να μαθαίνουν μόνα τους.
«Το παιχνίδι αυτό δεν έχει όρια και έχει να κάνει με τη διαδικασία και όχι με το αποτέλεσμα» λέει χαρακτηριστικά και εξηγεί: «δεν είναι μόνο παιχνίδι. Είναι η ανάληψη κινδύνου, η επίλυση προβλημάτων, η υποθετική σκέψη. Δεν είναι μόνο τι μαθαίνει το παιδί αλλά πώς το μαθαίνει».
Το πρόγραμμα το έχουν αγκαλιάσει μαθητές και γονείς και οι Τετάρτες είναι πλέον οι μέρες που τα παιδιά θα βγουν έξω για να παίξουν με τη λάσπη, να εξερευνήσουν το περιβάλλον και να γίνουν ένα με τη φύση.
Στην Τασμανία, εξάλλου, το ένα μετά το άλλο τα δημοτικά σχολεία εντάσσουν στο πρόγραμμά τους το παιχνίδι στη φύση. Η Jenny Dudgeon, από το Δίκτυο Παιχνίδι στη Φύση Τασμανίας, λέει ότι το ελεύθερο παιχνίδι στη φύση κατά τη διάρκεια του σχολικού ωραρίου αποκτά ιδιαίτερη σημασία, καθώς οι μαθητές περνούν όλο και περισσότερες ώρες μπροστά στην οθόνη μιας ηλεκτρονικής συσκευής και λιγότερο σκαρφαλώνοντας σε δέντρα. Σύμφωνα με την ειδικό, αυτό έχει αρνητικές επιπτώσεις, τόσο την αδρή όσο και στη λεπτή κινητικότητα των παιδιών.
Αδρή κινητικότητα είναι η ικανότητα του παιδιού να εκτελεί δραστηριότητες που ενεργοποιούν μεγάλους μύες ή μυϊκές ομάδες, όπως βάδισμα, τρέξιμο, στήριξη κ.ά. Αποτελεί τη βάση για την οργάνωση και την εκτέλεση των πιο εκλεπτυσµένων κινήσεων (λεπτή κινητικότητα) που είναι απαραίτητες για καθημερινές δραστηριότητες όπως ντύσιµο, σίτιση, γράψιµο κλπ.
Επιπλέον, η καθηγήτρια του Παιδαγωγικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Τασμανίας, κ. Janet Dyment, δηλώνει ότι όλο και περισσότερες έρευνες επιβεβαιώνουν τα τεράστια οφέλη που προσφέρει το ελεύθερο παιχνίδι έξω στην αυλή. Ένα από αυτά, σύμφωνα με την κ. Dyment, είναι ότι οι μαθητές που δυσκολεύονται μέσα στο περιβάλλον της τυπικής τάξης, μπορούν να εκδηλώσουν εξαιρετικές μαθησιακές ικανότητες και δυνατότητες δρώντας στο εξωτερικό περιβάλλον.
Παρά τις προειδοποιήσεις των ειδικών, όμως, φαίνεται ότι τα παιδιά μας παίζουν έξω όλο και λιγότερο, παρ’ ότι τα ίδια το επιθυμούν όσο τίποτε άλλο. Έρευνες δείχνουν πως ακόμα πάρα πολλοί εκπαιδευτικοί, πολιτικοί και γονείς πιστεύουν ότι το παιχνίδι σε εξωτερικό χώρο παίρνει πολύ χρόνο σε σχέση µε τις ακαδημαϊκές δραστηριότητες.
Ας ελπίσουμε ότι τα παραδείγματα των σχολείων που προαναφέραμε θα γίνουν οδηγοί για όλα τα σχολεία της χώρας και όχι μόνο. Όσο για εμάς τους γονείς, καλό θα είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι παίζοντας έξω τα παιδιά μας δεν θα κρυώσουν, δεν θα λερωθούν, δεν θα χτυπήσουν και δεν θα εκτεθούν σε μικρόβια. Απλώς θα μεγαλώσουν σωστά…
Πηγή : neoskosmos.com
