Μία νέα μέθοδο καθαρισμού του νερού ανέπτυξαν Αυστραλοί ερευνητές, η οποία όπως υποστηρίζουν θα μπορούσε να σώσει εκατομμύρια ζωές.

Οι επιστήμονες του Οργανισμού Επιστημονικής και Βιομηχανικής Έρευνας της Κοινοπολιτείας (CSIRO) σχεδίασαν ένα δικό τους είδος γραφενίου, μια μορφή άνθρακα που αποτελείται από ένα μόνο στρώμα ατόμων άνθρακα σε ένα πλέγμα, το οποίο ονομάζεται «GraphAir». Με την νέα αυτή τεχνολογία ο καθαρισμός το νερού είναι πιο γρήγορος, πιο αποτελεσματικός και πιο απλός για τα 2,1 δισεκ. ανθρώπους στον κόσμο δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό.

Το GraphAir δοκιμάστηκε σε δείγματα νερού από το λιμάνι του Σίδνεϊ και ήταν τόσο αποτελεσματικό, ώστε αρκετές ανεξάρτητες αναλύσεις βρήκαν ότι ήταν ασφαλές για κατανάλωση, αφού περάσει πρώτα μία φορά από φίλτρο. Ο Ντονγκ Χαν Σέο, επικεφαλής της μελέτης, δήλωσε οτι το λιμάνι του Σίδνεϊ επελέγη ως τόπος δοκιμής, επειδή τα συστατικά του νερού του είναι παρόμοια με εκείνα των νερών σε περιοχές όπου κρίνεται απαραίτητος ο καθαρισμός.

«Το λιμάνι του Σίδνεϊ επελέγη ως μια αντιπροσωπευτική πηγή νερού που έχει ένα μίγμα εκροών από ελαφρές βιομηχανικές και κατοικημένες περιοχές» δήλωσε ο Σέο στο κινεζικό πρακτορείο Xinhua. Παρά το γεγονός ότι περιέχει μόνο ένα λεπτό στρώμα άνθρακα, το γραφένιο είναι το ισχυρότερο υλικό του κόσμου. Ωστόσο, συνήθως είναι υδρόφοβο, δεν απορροφά δηλαδή το νερό. Για την επίλυση του προβλήματος, η ομάδα του Σέο δημιούργησε μια μεμβράνη γραφένιου με μικροσκοπικά κανάλια που θα επιτρέψουν στο νερό να περάσει, δεσμεύοντας όμως τους ρύπους. Η μεμβράνη GraphAir μπορεί να εφαρμοστεί σε εμπορικά διαθέσιμα φίλτρα νερού και να βελτιώσει άμεσα την απόδοσή τους.

Κατά παράδοση η κατασκευή λεπτών μεμβρανών γραφένιου περιλαμβάνει πολλά επικίνδυνα συμπιεσμένα αέρια, όπως καθαρό αέριο υδρογόνου και αέριο μεθανίου, ως πρόδρομες ουσίες, που είναι ακριβές και εκρηκτικές. « Η διαδικασία του GraphAir περιλαμβάνει την αντικατάσταση όλων των ακριβών και επικίνδυνων συστατικών με ασφαλή χαμηλού κόστους υλικά, όπως τα φυτικά έλαια» υποστηρίζει ο Σέο.

Το CSIRO θα αυξήσει την παραγωγή του GraphAir μέσα στο 2018, προκειμένου να καταστεί εμπορικά διαθέσιμο σε όλον τον κόσμο.

Η κρίση του νερού

Ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα, με το οποίο είναι ήδη αντιμέτωπη η ανθρωπότητα, είναι η αδυναμία πρόσβασης μεγάλου μέρους του πληθυσμού της σε καθαρό νερό.

Η πρόσβαση στο νερό και στην αποχέτευση είναι ένα βασικό ανθρώπινο δικαίωμα. Ωστόσο, τα Ηνωμένα Έθνη (ΟΗΕ) εκτιμούν ότι τουλάχιστον 1,8 δισεκατομμύρια άνθρωποι πρέπει να πίνουν νερό που έχει μολυνθεί με περιττώματα, ενώ 2,4 δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν διαθέτουν βασικές εγκαταστάσεις αποχέτευσης όπως τουαλέτες ή τουαλέτες.

Ένας στους εννιά ανθρώπους, περίπου 2,6 δισ. άνθρωποι, δεν έχουν πρόσβαση σε ασφαλές, καθαρό νερό. Ένας στους τρεις δεν έχουν πρόσβαση σε τουαλέτα. Περισσότεροι άνθρωποι έχουν κινητό τηλέφωνο από αυτούς που έχουν τουαλέτα.

Το 80% των ασθενειών στις αναπτυσσόμενες χώρες συνδέονται με το βρόμικο νερό και τις συνθήκες υγιεινής. Ενώ το 1/3 της ανθρωπότητας είναι μόνιμα άρρωστο, εξαιτίας του ακάθαρτου νερού, και 10 εκατ. άνθρωποι πεθαίνουν τον χρόνο από το νερό που πίνουν.

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, περίπου 1,6 εκατομμύρια θάνατοι παγκοσμίως, κάθε έτος, μπορεί να αποδοθούν στην κατανάλωση κακής ποιότητας νερού.

Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύει ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, κάθε 20 δευτερόλεπτα ένα παιδί χάνει τη ζωή του εξαιτίας της ρύπανσης-μόλυνσης του νερού.

Στο 70% των ευρωπαϊκών πόλεων με πληθυσμό άνω των 100.000 κατοίκων, τα υπόγεια ύδατα καταναλώνονται και μολύνονται με ρυθμούς ταχύτερους από ότι αναπληρώνονται. Το 2025 εκτιμάται ότι τα 2/3 του παγκόσμιου πληθυσμού θα υποφέρει από έλλειψη νερού ικανού για ασφαλή κατανάλωση.

Καθημερινά, 2.500.000.000 τόνοι ανθρωπίνων και βιομηχανικών αποβλήτων, διατίθενται σε υδατικούς φορείς. Οι μισοί υγροβιότοποι του πλανήτη έχουν εξαφανισθεί από το 1900. Μεταξύ 1991 και 2010 περισσότεροι από 870.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από φυσικές καταστροφές, εκ των οποίων το 90% συνδεόταν με το νερό.

Σύμφωνα με έρευνα των Ηνωμένων Εθνών, απαιτούνται 20-50lt καθαρού νερού ημερησίως για την κάλυψη των βασικών αναγκών (πόσιμο, μαγείρεμα, καθάρισμα) κάθε ανθρώπου. Περισσότεροι από 894 εκατ. άνθρωποι παγκοσμίως (ποσοστό πάνω από 16%) δεν έχει πρόσβαση στην προαναφερόμενη ποσότητα καθαρού νερού. Σε αυτά προστίθενται και 200 εκατ. της Κίνας που πρόσφατα δημιουργήθηκε μεγάλο πρόβλημα.

Οι ανισότητες μεταξύ αλλά και εντός των χωρών παραμένουν τεράστιες. Σχεδόν οι μισοί άνθρωποι που πίνουν νερό από μη προστατευμένες πηγές ζουν στην υποσαχάρια Αφρική, οκτώ στους 10 ζουν σε αγροτικές περιοχές ενώ υπάρχει και τεράστιο χάσμα μεταξύ των πλουσιότερων και των φτωχότερων.

Κι όμως το νερό εκτός από ύψιστο δημόσιο αγαθό, ένα φυσικό και περιβαλλοντικό πόρος που αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για την ύπαρξη ζωής στον πλανήτη, συνδέει όλες τις πτυχές της ζωής, γι αυτό και η πρόσβαση σε ασφαλές νερό και αποχέτευση μπορεί γρήγορα να μετατρέψει τα προβλήματα σε δυνατότητες – απελευθέρωση της εκπαίδευσης, ευκαιρίες εργασίας και βελτίωση της υγείας των γυναικών, των παιδιών και των οικογενειών σε όλο τον κόσμο.

Ενδεικτικά, στην υποσαχάρια Αφρική χρειάζονται κάθε χρόνο τόσες ώρες για να βρουν και να μαζέψουν νερό, όσες είναι το σύνολο των ωρών εργασίας στη Γαλλία.

Για να θεωρηθεί «ασφαλής» μια πηγή πόσιμου νερού πρέπει να είναι απαλλαγμένη από παθογόνους παράγοντες και υψηλά επίπεδα επιβλαβών και τοξικών ουσιών, κίνδυνοι που δεν αποφεύγονται και στις σύγχρονες αναπτυγμένες μεγαλουπόλεις.

Εμπόρευμα της αγοράς ή ανθρώπινο δικαίωμα;

Για όλους αυτούς τους λόγους, ο ΟΗΕ έχει προσδιορίσει την πρόσβαση στα ύδατα και την αποχέτευση ως έναν από τους 17 στόχους της για την αειφόρο ανάπτυξη. Μέχρι το 2030, θέλει να επιτύχει καθολική και δίκαιη πρόσβαση σε ασφαλές και προσιτό πόσιμο νερό, να διασφαλίσει την πρόσβαση σε επαρκή και δίκαιη αποχέτευση και υγιεινή και να θέσει τέλος στην ανοιχτή αφόδευση.

Το πρόγραμμα Water for the World, που συμπληρώνει ήδη δέκα χρόνια, αποσκοπεί στην προώθηση λύσεων, τεχνογνωσίας και τεχνογνωσίας για την αντιμετώπιση της παγκόσμιας πρόκλησης των υδάτων τόσο στις τοπικές κοινότητες όσο και διεθνώς. Συνεργάζεται με τις ΜΚΟ και τον ιδιωτικό τομέα, συμπεριλαμβανομένων των συνεργατών και των πελατών του Borealis και του Borouge.

Οι Borealis και Borouge ανακοινώνουν τις συνεισφορές τους σε κοινότητες που έχουν ανάγκη κατά τη διάρκεια της Διεθνούς Διάσκεψης για το Νερό που πραγματοποιήθηκε στο Αμπού Ντάμπι από τις 15 έως τις 18 Ιανουαρίου 2018, όπου εταιρείες από όλο τον κόσμο επιδεικνύουν τα έργα που πραγματοποίησαν σε όλο τον κόσμο για να βοηθήσουν τους ανθρώπους στις φτωχές κοινότητες κατάλληλη πρόσβαση σε γλυκό νερό και αποχέτευση.

Σύμφωνα με το «Παγκόσμιο Συμβούλιο Νερού», (WWC), θα πρέπει να επενδύονται περίπου 650 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως, έως το 2030, προκειμένου να έχουν όλοι οι άνθρωποι στη γη πρόσβαση σε καθαρό νερό.

«Η έλλειψη καθαρού νερού μπορεί να προκαλέσει λιμό, πόλεμο και ανεξέλεγκτη μετανάστευση» δηλώνει ο Μπενεντίτο Μπράγκα, πρόεδρος του WWC και προσθέτει «οι επενδύσεις σε εγκαταστάσεις υγιεινής και παροχής καθαρού νερού δίνουν τεράστια οικονομικά οφέλη, επειδή δίνουν πολύ περισσότερα ως αντάλλαγμα όσον αφορά τη μείωση του κόστους της υγειονομικής περίθαλψης.

Εν τω μεταξύ, οδηγία 2000/60 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας δίνει τις κατευθυντήριες γραμμές για την εμπορευματοποίηση του νερού, απελευθερώνοντας το από την κρατική προστασία των περιβαλλοντικών υπηρεσιών μεταξύ αυτών η άρδευση και η αποχέτευση. Μόνο το 2012 ο τζίρος στην παγκόσμια αγορά των υδάτινων πόρων ξεπερνούσε τα 120 δισ. δολάρια ενώ, το 2015 ξεπέρασε το 1,5 τρισ. όπου το 92% το εκπροσωπούν 10 μονοπωλιακοί όμιλοι. Σύμφωνα με τις πολιτικές που ασκούνται τα τελευταία χρόνια πλέον και στην ΕΕ- και όχι μόνο σε χώρες της Λατινικής Αμερικής- το νερό αντιμετωπίζεται ως προϊόν αγοράς. Ενώ Γαλλία και Γερμανία προχωρούν σε δημοτικοποιήσεις και πάλι των δημόσιων εταιρειών ύδρευσης, στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου παρατηρείται έντονη πίεση για ιδιωτικοποιήσεις.

Γιατί όμως τόσο ενδιαφέρον για το νερό; «Αποτελεί μια πολύ κερδοφόρα επένδυση με σταθερή πελατεία. Είναι μονοπώλιο με απίστευτη διασφάλιση κερδών. Μια απολύτως επιτυχημένη συναλλαγή», τονίζει ο δημοσιογράφος Γιώργος Αυγερόπουλος, δημιουργός του ντοκιμαντέρ «Μέχρι την τελευταία σταγόνα» για τις ανάγκες του οποίου έκανε ένα οδοιπορικό  σε έξι χώρες της Ε.Ε., ακολουθώντας τη  ροή του χρήματος και των εταιρικών συμφερόντων για το πιο ζωτικό συστατικό της ύπαρξής μας. «Θα ήμασταν άδικοι αν απαιτούσαμε να σκέφτεται ένας ιδιώτης μακροπρόθεσμα. Τα μεγαλύτερα συμβόλαια διαρκούν 25-30 χρόνια. Ένας ιδιώτης αποσκοπεί στο κέρδος, σκέφτεται μέχρι το τέλος της σύμβασης και όχι για τις επόμενες γενιές. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα όπου υπάρχει ιδιωτική διαχείριση να παρατηρείται αύξηση των τιμολογίων κατανάλωσης και εξαιτίας της έλλειψης επενδύσεων να χειροτερεύει η ποιότητα του νερού» επισημαίνει.

Παρά τις αποφάσεις της δικαιοσύνης και τις αντιδράσεις για την ιδιωτικοποίηση του νερού, οι δημόσιες επιχειρήσεις ύδρευσης σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη βρίσκονται ψηλά στη λίστα των αποκρατικοποιήσεων με κυρίαρχο το ενδιαφέρον των γαλλικών πολυεθνικών εταιρειών, όπως αποτυπώνεται στο ντοκιμαντέρ. Εξάλλου, όλες οι χώρες που υπέγραψαν μνημόνιο, υπέγραψαν όρους και προβλέψεις που αφορούν το νερό.

Πηγή: tvxs.gr

About the author

Avatar

ecoscience

Το ecoscience.gr φιλοδοξεί να γίνει ένα από τα σημαντικότερα portals περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος και προσανατολισμού στο ελληνικό διαδίκτυο με στόχο να προσφέρει ολοκληρωμένες λύσεις στον ευρύτερο τομέα της περιβαλλοντικής μηχανικής καθώς και συμβουλευτικές υπηρεσίες σε θέματα ορθής διαχείρισης των φυσικών πόρων.